عواقب استرس داشتن مادر و پدر بر نوزاد
عواقب استرس داشتن مادر و پدر بر نوزاد
استرس: خوب، بد، زشت مدام نگران این هستید که چطور از استرس به طورکامل رها شود؟ این اتفاق نمی‌افتد. هرچند که همه استرسها مضر نیستند و مرکز کنترل و پیشگیری از بیماریها استرس را به سه دسته تقسیم میکند: • استرس مثبت: اضطراب در سطح پایین که زمانی که با افراد جدید ملاقات میکنید یا منتظر تزریق آمپول هستید ایجاد میشود. • استرس قابل تحمل: اضطرب زیاد اما قابل کنترل که در اثر حوادثی مانند از دست دادن شغل یا فوت یکی از اعضای خانواده اتفاق می‌افتد. • استرس سمی: اضطراب شدید که مدتی طولانی ادامه دارد مانند بی‌توجهی یا سو استفاده جنسی. استرس سمی چیزی است که باید درباره آن نگران باشید. اگر شما همیشه استرس دارید کودک شما هم ممکن است این استرس را دریافت کند. احساس اضطراب و فشار بیش از حد میتواند در نحوه تعامل شما با فرزندتان نیز تاثیر گذار باشد. این مشکل سلامت والدین را به خطر می‌اندازد. متخصصان میگویند والدینی که اضطراب دارند در مقابل نشانه‌هایی که نوزادشان دارد، کمتر مسئولیت پذیر هستند و البته کمتر متوجه حساسیت به موارد استرس زا برای نوزاد هستند. همه افراد کمی استرس داند اما مقابله با آن میتواند در رشد عاطفی نوزاد اثرگذار باشد. کمی استرس به ما انگیزه و هدف میدهد اگر شما پاسخ مناسب و سالمی به استرستان بدهید کودک هم آن را از شما خواهد گرفت.
نوزاد نگاه میکند و انجام میدهد
اغلب گفته میشود که نوزادان مانند اسفنج هستند آنها اطلاعات مختلف را از دنیای اطرافشان جمع میکنند و خیلی سریع همه چیز را یاد میگیرند. آنها همچنین شما را تماشا میکنند. از زمان تولد، نوزادان نشانه‌های عاطفی را از دیگران دریافت میکنند. حتی نوزادان کم سن هم به مراقبان خود به منظور تعیین چگونگی واکنش، نگاه میکنند. بنابراین هنگامی که همه چیز مربوط به احساسات و عواطف والدین میشود نوزاد خود را با آن تنظیم میکند. به همین دلیل است که استرس والدین میتواند به فرزندان منتقل شود. در یک مطالعه نوزادان برای مدت کوتاهی در حالی که مادران در حال انجام یک کار پراسترس بودند، جدا از مادران نگه داشته شدند. هنگامی که نوزادان به مادرانشان برگردانده شدند نشانه‌هایی از استرس بیش از حد را از خود نشان دادند.
استرس: خوب، بد، زشت
مدام نگران این هستید که چطور از استرس به طورکامل رها شود؟ این اتفاق نمی‌افتد. هرچند که همه استرسها مضر نیستند و مرکز کنترل و پیشگیری از بیماریها استرس را به سه دسته تقسیم میکند:
• استرس مثبت: اضطراب در سطح پایین که زمانی که با افراد جدید ملاقات میکنید یا منتظر تزریق آمپول هستید ایجاد میشود.
• استرس قابل تحمل: اضطرب زیاد اما قابل کنترل که در اثر حوادثی مانند از دست دادن شغل یا فوت یکی از اعضای خانواده اتفاق می‌افتد.
• استرس سمی: اضطراب شدید که مدتی طولانی ادامه دارد مانند بی‌توجهی یا سو استفاده جنسی.
استرس سمی چیزی است که باید درباره آن نگران باشید. اگر شما همیشه استرس دارید کودک شما هم ممکن است این استرس را دریافت کند. احساس اضطراب و فشار بیش از حد میتواند در نحوه تعامل شما با فرزندتان نیز تاثیر گذار باشد.
این مشکل سلامت والدین را به خطر می‌اندازد. متخصصان میگویند والدینی که اضطراب دارند در مقابل نشانه‌هایی که نوزادشان دارد، کمتر مسئولیت پذیر هستند و البته کمتر متوجه حساسیت به موارد استرس زا برای نوزاد هستند.
همه افراد کمی استرس داند اما مقابله با آن میتواند در رشد عاطفی نوزاد اثرگذار باشد. کمی استرس به ما انگیزه و هدف میدهد اگر شما پاسخ مناسب و سالمی به استرستان بدهید کودک هم آن را از شما خواهد گرفت.
نکاتی برای کنترل استرس
مشکل را پیدا کنید: منبع اضطراب شما ممکن است واضح باشد، مشکلات مالی یا مشکلاتی که در محل کار وجود دارد میتواند از موارد استرس زا باشد. اما گاهی اوقات منشا اضطراب نامشخص است و شما نیاز به علت‌یابی دارید. تلاش کنید علت آنچه باعث استرس شده را بیابید و در صورت موفقیت در قدم بعدی از آن پرهیز کنید تا اتفاق نیفتد.
روی خودتان تمرکز کنید: به منظور مراقبت از نوزادتان باید اول از خودتان مراقبت کنید. خوب بخورید، خواب مناسب داشته باشید (زمانی که نوزاد میخوابد شما هم بخوابید)، آب زیادی بنوشید و البته ورزش کنید.
کمک بگیرید: اگر واقعا استرس دارید از کسی که میتوانید روی حمایتش حساب کنید، کمک بگیرید. شما همچنین میتوانید از یک مشاور یا روانشناس برای کنترل استرس و اضطرابتان کمک بگیرید.
چطور نوزاد استرس میگیرد؟
چه چیزی باعث اضطراب کودک میشود؟ برخی از نوزادان در پاسخ به استرس گریه میکنند اما این اتفاق لزوما همیشه نمی‌افتد. کودک شما ممکن است دچار استرس شود اگر:
• با او تماس چشمی برقرار نکنید.
• انگشتانش را باز کند.
• عطسه کند.
• خمیازه بکشد.
چطور نوزاد را آرام کنید؟
• به آرامی دست‌تان را روی سر و پاهایش قرار دهید.
• دستانش را به هم نزدیک کنید.
• او را تشویق به مکیدن پستانک، انگشت شست خودش یا شما کنید.
• او را در پتو قنداق کنید.
• او را بغل کنید و به آرامی در گوشش صدای « شششش» درآورید.
لینک فایل های موجود در متن :
مدل پیراهن رسمی و کت شلواری مردانه ست پیراهن و کت شلوار
مدل پیراهن رسمی و کت شلواری مردانه ست پیراهن و کت شلوار
مدل پیراهن رسمی زنانه
مدل پیراهن رسمی زنانه
پیراهن مردانه 94
پیراهن کت و شلوار
پیراهن مردانه یقه دیپلمات
پیراهن مردانه 2014
ست پیراهن با کت شلوار
پیراهن مجلسی
پیراهن مجلسی مردانه
ست پیراهن با کت شلوار
حدیثه تهرانی با موهای روشن و بلوند عکس عکس های حدیثه تهرانی
حدیثه تهرانی با موهای روشن و بلوند عکس عکس های حدیثه تهرانیعکس های حدیثه تهرانی,موهای روشن کرده خانم حدیثه تهرانی,بیوگرافی حدیثه تهرانیلینک فایل های موجود در متن :
لینک فایل های موجود در متن :
عکس های حدیثه تهرانی,موهای روشن کرده خانم حدیثه تهرانی,بیوگرافی حدیثه تهرانیاهمیت نقش پدر در فرزندان اوتیسمی اوتیسم
اهمیت نقش پدر در فرزندان اوتیسمی اوتیسمافسردگی,استرس,بیماری های جسمی,اوتیسم علائم اوتیسم علائم اولیه اوتیسم در کودکان کودکان اوتیسمی,اوتیسم,علائم اوتیسممشارکت پدران در نگهداری کودکان مبتلا به اوتیسم، احتمال ابتلا به افسردگی و اضطراب اجتماعی را در مادران این گروه از کودکان به میزان قابل توجهی کاهش میدهد. مطابق با آخرین تحقیقات انجام گرفته، پدرانی که برای نگهداری فرزندان اوتیسمی خود، تحت آموزش مهارت‌های لازم قرار گرفته‌اند و علاوه بر مشارکت‌های اجتماعی و اقتصادی، از مادران بویژه در یک سال نخست تولد فرزندان‌شان حمایت روانی میکنند، علاوه بر بهبود بخشیدن به وضعیت رفتاری و جسمانی کودکان به افزایش سلامت روانی همسر شان نیز کمک خواهند کرد. این پژوهش نشان داد، درصد زیادی از مادرانی که فرزند مبتلا به اوتیسم دارند در 4 سال نخست زندگی فرزندشان با آسیب‌های روانی بیشتری روبه‌رو بوده‌اند و همین مسأله ابتلا به افسردگی و استرس رادر آنها به میزان قابل توجهی بالا می‌برد. بر اساس یافته‌های محققان، مشارکت پدران در فعالیت هایی مانند آرام کردن کودکان در زمان هایی که بی‌قرار و نا آرام هستند و به عهده گرفتن مسئولیت هایی مانند مراجعه به پزشک، تهیه دارو و بازی با کودکان از فشار روانی مادران می‌کاهد. دانیل لکزمن، سرپرست این تیم تحقیقاتی پس از مطالعه روی سه هزار و 550 کودک، شامل 50 کودک مبتلا به اوتیسم و 650 کودک مبتلا به عقب ماندگی‌های ذهنی به این نتیجه رسید، احساس رضایتمندی از زندگی و برخورداری از سلامت روان مادرانی که فرزندان عقب مانده دارند، به مراقبت‌های عاطفی و مشارکت‌های فیزیکی پدران مانند حمام بردن بچه‌ها، همدلی کردن، بازی و سایر فعالیت‌های روزانه بستگی دارد. این محقق ادامه میدهد، در پژوهش‌ها مشخص شد مادران کودکان اوتیستیک در مقایسه با سایر اختلالات رفتاری و ذهنی کودکان استرس بیشتری را متحمل شده و ابتلا به افسردگی و اضطراب در این خانواده‌ها بیش از سایرین گزارش شده است و حتی مراقبت‌های روانی، تجویز داروهای آرامش بخش یا رفتاری درمانی نمی‌تواند به‌اندازه مشارکت پدران و حمایت عاطفی آنها تأثیر گذار باشد.
پدرانی که صاحب فرزند با اختلال اوتیسم هستند مهمترین نقش کمکی در درمان و رفع این عارضه در فرزندشان را دارند!
مشارکت پدران در نگهداری کودکان مبتلا به اوتیسم، احتمال ابتلا به افسردگی و اضطراب اجتماعی را در مادران این گروه از کودکان به میزان قابل توجهی کاهش میدهد. مطابق با آخرین تحقیقات انجام گرفته، پدرانی که برای نگهداری فرزندان اوتیسمی خود، تحت آموزش مهارت‌های لازم قرار گرفته‌اند و علاوه بر مشارکت‌های اجتماعی و اقتصادی، از مادران بویژه در یک سال نخست تولد فرزندان‌شان حمایت روانی میکنند، علاوه بر بهبود بخشیدن به وضعیت رفتاری و جسمانی کودکان به افزایش سلامت روانی همسر شان نیز کمک خواهند کرد.
این پژوهش نشان داد، درصد زیادی از مادرانی که فرزند مبتلا به اوتیسم دارند در 4 سال نخست زندگی فرزندشان با آسیب‌های روانی بیشتری روبه‌رو بوده‌اند و همین مسأله ابتلا به افسردگی و استرس رادر آنها به میزان قابل توجهی بالا می‌برد.
بر اساس یافته‌های محققان، مشارکت پدران در فعالیت هایی مانند آرام کردن کودکان در زمان هایی که بی‌قرار و نا آرام هستند و به عهده گرفتن مسئولیت هایی مانند مراجعه به پزشک، تهیه دارو و بازی با کودکان از فشار روانی مادران می‌کاهد.
دانیل لکزمن، سرپرست این تیم تحقیقاتی پس از مطالعه روی سه هزار و 550 کودک، شامل 50 کودک مبتلا به اوتیسم و 650 کودک مبتلا به عقب ماندگی‌های ذهنی به این نتیجه رسید، احساس رضایتمندی از زندگی و برخورداری از سلامت روان مادرانی که فرزندان عقب مانده دارند، به مراقبت‌های عاطفی و مشارکت‌های فیزیکی پدران مانند حمام بردن بچه‌ها، همدلی کردن، بازی و سایر فعالیت‌های روزانه بستگی دارد. این محقق ادامه میدهد، در پژوهش‌ها مشخص شد مادران کودکان اوتیستیک در مقایسه با سایر اختلالات رفتاری و ذهنی کودکان استرس بیشتری را متحمل شده و ابتلا به افسردگی و اضطراب در این خانواده‌ها بیش از سایرین گزارش شده است و حتی مراقبت‌های روانی، تجویز داروهای آرامش بخش یا رفتاری درمانی نمی‌تواند به‌اندازه مشارکت پدران و حمایت عاطفی آنها تأثیر گذار باشد.
تحقیقات انجام شده در دانشگاه ویسکانسین مدیسان نشان داد، از آنجا که مشکل اصلی کودکان مبتلا به اوتیسم برقراری ارتباط است، نقش مادران هنگام برقراری تعامل با کودکان بی‌قرار از اهمیت زیادی برخوردار بوده و بسیار وقت گیر و طاقت فرساست، از این رو بی‌توجهی پدران در انجام امور خانه و سایر فعالیت‌ها، فشار روانی فراوانی به مادران وارد میکند، به گونه‌ای که درصد بسیاری از این افراد با افسردگی یا ابتلا به اختلال‌های اضطرابی حاد روبه‌رو هستند. نقش پدرها در آموزش زبان و مهارت‌های ارتباطی به فرزندان اوتیستیک بار را از دوش مادران کم میکند و به سلامت روان مادران کمک میکند. به توصیه روان شناسان ارتباط با مراکز مشاوره و شرکت در شبکه‌های اجتماعی مرتبط، درخواست از گروه دوستان و خویشاوندان برای حمایت از مادران، تا حدود زیادی عوامل مولد استرس را کاهش داده و سیستم خانواده را در حالت تعادل نگه می‌دارد.
لینک فایل های موجود در متن :
افسردگی,استرس,بیماری های جسمی,اوتیسم علائم اوتیسم علائم اولیه اوتیسم در کودکان کودکان اوتیسمی,اوتیسم,علائم اوتیسم